At

Ilhan Berk’e:
“At” ne güzel kelime?
Çok da yakışıyor bir şiire
Oysa, hiç anlayamam Atlarin durgun yüceligini,
Nazik gücünü,
Bana kalsa; tembellik derim, öyle bekleyiş derim, yani hayat  gailesi işte.
Oysa At ile yazılıyor güzel şiirler, bir de kırlangıç gölgesi ve deniz ile.
Bendeyse; kara, kara, kara.
Öyle işte, bozkırın ortasında, işinde gücünde bir yara.

Ece Ayhan’a:
Bir ürkeklik yaratır At bende. Korku da diyorlar buna galiba. Íki kere ata bindim topu topu. Biri babamın at arabasının kara kuru, kızıl Atına, egersiz. Tam gün kararırken, başımda aliminyumdan bir tava, yanımda teyzemin oģlu, arkamızda aksama batan bir çam ormanı. Tüm çocukluk hatıraları gibi yalnış, baģlantısız bir an karalaması.  Íkincisiyse, Arizona’da kocaman bir guneş, bir kaç Çinli, ve Koreliyleydi. O zaman ki At büyük, bakımlı, hem de eģerliydi. Ve babam Atını, birileri de babamı çoktan vurmustu.

by Aydin Bal